عطر کربلا وزیدن گرفته

پشت پرده العفو العفو های عرفه خبرهایی هست.

پاره ای از زمین ناله می کند به پای واژه واژه عرفه

پاره ای از زمین مضطر است

کربلا چه صبری داری؟! 

گویا منای امام (علیه السلام) را قرعه به نام تو زده اند

کربلا خبر داری! چرا امروز همه به سوی تو دست توسل زده اند حتی آسمانی ها

عجیب بوی یاس می دهی

نگاه جوانان بنی هاشم بدرقه آسمانت است

چه آسمانی؟!

دلیل بیقراری فرات چیست؟

صدای کیست ؟

ای مونس شکسته دلان حال ما ببین         فرزندان خود که شفیعان محشرند …

صدای خنده نوزاد از سرزمین رویای مادری می آید.

اینجا چه خبر است؟

کربلا، عطر خدا می آید.

با من بگو، خبری است.؟

از ثارالله خبر داری؟

عجب بوی غربتی دل را آواره می کند.

***

السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)

دوستت دارم

این فراق تمام می شود

من تمام تلاش خود را برای آمدنت به کار می گیرم.

امام زمان(عج) با مطلب سر قولم هستم در عالم معنویات به روزم.

به قلم یک طلبه

نه من جا موندم

نه شما منو جا گذاشتید

پر واضحه که شرمنده تون هستم

اما نمی تونم باور کنم که از شما دورم

سه سال قبل…

حالا یکی از رفقای ما یه تیپا به نفس اماره زده بود.

قاری قرآنه، چون راضی نیست اسمشو نمی تایپم

می گفت: روز جشن، شب میلاد امیرالمومنین امام علی(علیه السلام)، برای برگشت به خانه حسابی دیر شده بود. تاکسی پیدا نکردم. مجبور شدم مسیر طولانی رو پیاده روی کنم.

از قضا اون روز با نفس اماره ام دعوای سختی داشتم که حرف من به کرسی نشسته بود.

ما بین راه یه لحظه از تاریکی و تنهایی ترسیدم

احساسی نگاهم رو دزدید. نگاه کردم پشت سرم کلی رزمنده و کنارم یک پاسدار مشایعتم می کردند.

احساس کردم پر از POWERAM

فکر کردم:

اساس کار جبهه عشقه

و شما شهدا بذاته ایثارید

اولش ناباورانه گوش می دادم

یه دفعه گفت: عقل ما به خیلی چیزها قد نمی ده.

خلاصه کلام اینکه اگر از کار کردن برای خدا خبر داشتیم، از این اتفاق ها نه گیج می شیم و نه تعجب می کنیم.

راست می گفت: شهدا از عالم الست تا عالم امر نه ایثارگر بلکه خود ایثارند.

یادم افتاد وقتی گره ای به کارم می افته، دلتنگی هامو در گلزار شهدای امامزاده طاهر هوار می کنم. به ویژه سر مزار ابراهیم.

فهمیدم که شهدایی که تو دل خاک خوابیدند بیشتر از آدم های روی زمین کار راه بندازند.

بیشتر از پشت میز نشینها.

برای همینه که می گم، نه شهدا ما رو جاگذاشتند

نه ما جا موندیم

فقط باید از توهم  و وارونه زیستی خارج شد.

به قلم یک طلبه

گاهی از اوقات که دچار ناشکری می شم

مزه مزه کردن مولکول های اکسیژن به حس چشایی ریه، خیلی بی مزه می شه.

نگاه پشت پرده بی هویتی از منظر دیدن، ندیدن را تجربه می کنه.

ضربان قلبم بی برنامه خارج از مدار زندگی می زنه.

از حال می ترسم و از گذشته فرار می کنم، در ضمن از آینده نگرانم.

به قول یکی از رفقا دربدبختی  پیچیده ای پیچیده می شی.

چقدرهم دلمون برای این رفیق تنگ شده.

نیاز به یه شوک دارم.

مطلبی روی صفحه سایت می آد بالا.

در این لحظه که نشستی کنار اطرافیان و راحت نفس می کشی

خیلی ها، تو این دنیا دارن نفس های آخر رو می کشن.

قلبم می زنه!

خون به رگ ها، پمپاژ می شه.

نگاهم بیدار

در بازار وجودی و روحانی ام قیمت نفس هام به شدت صعود می کنه.

من نفس می کشم

خدا دوستم داره

هنوز از من ناامید نیست

من خیلی ثروتمندم

خدا به من فرصت داده

خوشبختم

چون خوشبختی چیزی نیست جز فرصتی برای بهتر شدن.

به قلم یک طلبه