شیرین زبانی می کنی

توام با نگاه معصومانه ات

نسیم که می وزد گوشه چادرت 

به دستان دلم حیات می دهد.

عطری فراگیر، فراتر از ذائقه ی من حیوانی

مرا دوره می کند.محاصره می کند.

تسلیم می کند.

چقدر خسته ای جانم!

و چقدر خستگی در برابر اراده ی علویت زبون و پست است.

گاهی گیسوانت به اشارتی درد را

مداوا می کند.

چقدر درد در مقابل قدم های پر آبله ات خالی از رتبه است.

گاهی به گونه ای کبود به عاشقان

لبخند می زنی.

چقدر شبیه آیات قرآن پر رمز و راز و بطن در بطن،"قسم به گونه ی کبود، آن هنگام که تبسم از رخسار عاشق ولایتش طلوع می کند”

تنها از دستگاه اهل بیت حسین علیه السلام بر می آید.دخترک و نازدانه ی سه ساله ای تکیه گاه مردان و زنان سی ساله و سیصد ساله باشد.

دستانت را به من بده، بلکه بگیری دستم را

زینب خردسال جاده ی عاشقانه ی معاد

رفتار و گفتارت، تمثیل فصاحت و بلاغت نهج البلاغه حضرت علی علیه السلام

تجسم خطبه ی زینب سلام الله علیها

دستانت را به من بده، بلکه بگیری دستم.

به قلم یک طلبه

باران که می بارد
خاطرت جمع می شود که قرار بود تو هم گوشه کناری از همین لحظه های بارانی
چادر خلوت و تنهایی روی رنگ رخسار مبهم و لالت بگیری و
آرام و بی صدا بباری
آنقدر بی صدا که هیچ نقطه ای از لبخند زندگی اجتماعی ات را تحت الشعاع قرار ندهد
باران که نمی بارد
بیچاره قلبی که احوالش درهم است و
باران هم نمی بارد
آنقدر خالی از چاره که فاتحه لطفا
اصلا غمگینم مثل کسی که
بی اجازه آلبالوهایش را برداشته اند.
اصلا مثل پروانه ای که راه جنگل را گم کرده
سر از گدازه های آتش فشان در آورده
اصلا مثل کسی که غمگین است غمگینم ?

به قلم یک طلبه

بخواهی باشی، تنهایی عظیمی در زندگی رخ می دهد

که ازدحام جمعیت آن سکوت را رسوا می سازد.

اگر به بهشت قبل از بهشت برسی، لاشه های به جا مانده از واقعیت دنیا،

زمین را به دردی تهی از مداوا مبدل می سازد.

دیدن بهشت یا دریافت بهشت قبل از بهشت تاوان خاصی دارد.

مثلا اربا اربا شدن، یا شستن از دست ها یا خدانگهدار سرم

یا غزل اسیری در منزل ما رأیت الا جمیلا .

سخت است یا بهتر بگویم، خیلی خاص است که آسمان را برای قدم زدن انتخاب کنی

و به سنگ قضاوت های کال زمین بینندگان کم کم از این دنیا

دست بکشی و دل بشویی.

شیعه بودن خیلی خاص و عجیب و بی نظیر است.

«الحمدلله»

به قلم یک طلبه.