“ بعضی ها شوک اند.”

همین حوالی به رسم گذر

حالا با فراست یا غیر منتظره، که از پیاده رو اتفاق آشنایی عبور می کنیم.

و لحظه هامون زیر سایه تلاقی اندیشه، برای نخستین برخورد،

وجه مشترک می گیرند.

سایه من با سایه خیلی از این بعضی های انگشت شمار، درگیر می شود.

ولی بعضی از این سایه ها به اندازه روشنایی، روشنند.

آنقدر شوک اند که سایه اشون مسیر کارهای تو را رهبری می کند.

حرف که می زنند، طوفان قلب دنیا زده ات را به سوی عاقبت به خیری هدایت

می کنند.

آنقدر محترمانه سیئات تو را به حسنات مبدل می کنند که چهار ستون منیتت رو خرد و خاک شیر می کنند.

این بعضی ها منو بد جور با خدا پیوند می زنند.

خوب اینا شوک اند دیگه!!!

نگاه مهربان خدا همیشه بدرقه راهشان.

به قلم یک طلبه